The role of testing technical features of concrete to assess predicted durability of massive reinforced concrete structures on the example of turbine set foundations.
Stanisław Barycz, Karol Firek, Wojciech Kocot
Vol. 9, no. 3 (2015), s. 15-24
This article presents the tests, conducted in the years 1995-1996, of the technical condition of reinforced concrete bottom plates of turbine unit foundations, which were about 35 years old at that time. Based on the strength tests of concrete cores cut out from the foundation slabs, as well as sclerometric non-destructive testing, it was found that the compressive strength of the concrete corresponds to classes C16/20 and C20/25, which were required for this type of structure. The results of physico-chemical studies confirmed that for the conditions which these two bottom plates were placed in (with appropriate waterproof insulation), their durability was not compromised. The presented results of the research formed the basis for a decision to use both foundations as supports for the framework structure for new turbine sets, thus allowing for further 40 years of their utilization. Now, after nearly 20 years of use, they show no signs of wear and properly perform their role. The current technical condition of the turbine set foundations confirms that the decision made in the mid-90s was the right one, and the scope of the research which was then carried out can serve as an example of the course of action adopted for similar cases.
W artykule przedstawiono przeprowadzone w latach 1995–1996 badania stanu technicznego żelbetowych, istniejących już od około 35 lat płyt dennych fundamentów pod turbozespoły. Na podstawie badań wytrzymałościowych rdzeni betonowych wyciętych z płyt fundamentowych oraz sklerometrycznych badań nieniszczących stwierdzono, że wytrzymałość na ściskanie betonu odpowiada klasie C16/20 i C20/25 – wymaganej dla tego typu konstrukcji. Wyniki badań fizykochemicznych pozwoliły na stwierdzenie, że w warunkach, w jakich znajdują się obie płyty denne (z odpowiednią izolacją przeciwwilgociową), ich trwałość nie jest zagrożona. Przedstawione rezultaty badań skłoniły do podjęcia decyzji o wykorzystaniu obu fundamentów jako podpór konstrukcji ramowej pod nowe turbozespoły, a tym samym o dopuszczeniu możliwości dalszych 40 lat ich eksploatacji. Obecnie, po blisko 20 latach eksploatacji, nie wykazują one żadnych znamion zużycia i właściwie pełnią swą funkcję. Obecny stan techniczny fundamentów pod turbozespoły stanowi potwierdzenie słuszności decyzji podjętej w połowie lat 90., a zakres przeprowadzonych wtedy badań może stanowić przykład postępowania w podobnych przypadkach.