Pogrzeb bohatera kulturowego jako wydarzenie medialne - przyczynek do analizy mitycznych opowieści o życiu i śmierci znanych postaci.
Paweł Ciołkiewicz
T. 14, 1 (2015), s. 137-152, [1]
The following text offers a preliminary analysis of stories about mythical heroes. The author’s attention is focused not on ancient myths and legends, but on contemporary stories about well-known persons which appear in media after their deaths. These considerations concern television broadcasts of the funerals of Pope John Paul II (2005), Michael Jackson (2009) and Lech Kaczynski and his wife Maria (2010). The main questions are: what kind of stories were told about these three men during the ceremonies, and what was the role played by mythical narrative structures? Initially, the author presents Joseph Campbell’s concept of monomyth. Theory of media event is then discussed as a theoretical framework for three stories about cultural heroes. In the main part of the article the author analyses three addresses given during these funeral ceremonies. These addresses are treated as stories about cultural heroes, which reflect the structure of Campbell’s monomyth.
Artykuł zawiera wstępną analizę opowieści o mitycznych bohaterach. Autor koncentruje się jednak nie na starożytnych mitach czy legendach, ale na współczesnych opowieściach o znanych osobach, które pojawiły się w mediach po ich śmierci. Niniejsze rozważania dotyczą telewizyjnych transmisji pogrzebów: Jana Pawła II (2005), Michaela Jacksona (2009) oraz Lecha Kaczyńskiego i jego żony Marii (2010). Główne pytania badawcze brzmią: jakie opowieści na temat tych trzech postaci zostały przedstawione podczas uroczystości i jaką rolę w kreowaniu tych opowieści odegrały mityczne struktury narracyjne. W pierwszej kolejności autor omawia koncepcję monomitu Josepha Campbella. Następnie prezentowana jest koncepcja wydarzenia medialnego, w ramach której usytuowane zostały trzy analizowane tu opowieści. W głównej części tekstu znajduje się analiza przemówień wygłoszonych podczas tych pogrzebów. Przemówienia te są traktowane jako odzwierciedlające strukturę Campbellowskiego monomitu opowieści o kulturowych bohaterach.