Etyka robotów bojowych.
Rafał Kopeć
T. 16, 2 (2017), s. 51-64, [1]
Wykorzystanie robotów na polu walki stanowi jeden z najbardziej obiecujących trendów rozwoju techniki wojskowej, zwiastując rewolucję w sposobie prowadzenia wojen (robolucję). Roboty charakteryzują się wieloma przewagami w stosunku do ludzkich żołnierzy, które, co ciekawe, dotyczą nie tylko sfery skuteczności, ale potencjalnie także wymiaru etycznego. Zastosowanie maszyn będących robotami w pełnym znaczeniu tego słowa, czyli charakteryzujących się możliwością działania autonomicznego, zdolnych przy tym do podejmowania decyzji o selekcji i porażeniu celów (czyli decyzji dotyczących życia i śmierci), wymaga jednak rozwiązania szeregu dylematów sytuujących się na styku techniki i etyki. Artykuł koncentruje się na ukazaniu wyzwań oraz potencjalnych rozwiązań w zakresie budowy architektury sztucznej moralności dla autonomicznych systemów bojowych. Wysiłki w tym kierunku dzielą się na podejście odgórne i oddolne oraz stanowią przy tym odbicie dwóch stanowisk etycznych: rygorystycznego i sytuacyjnego.
The application of autonomous combat systems is one of the most promising directions of military technology development, heralding a revolution in waging wars (the so-called “robolution”). Robots present a set of advantages over human soldiers. Interestingly, they are related not only to the sphere of operational efficiency, but also, potentially, to the sphere of ethics. However, a great deal of technological and ethical dilemmas should be resolved when using combat machines being robots par excellence: capable of operating autonomously (including making life and death decisions). The article focuses on the challenges and possible solutions in building the artificial morality of autonomous combat systems. There are two development approaches – top-down and bottom-up – reflecting two ethical stances: rigorism and situationism.