The principles of changing land use classification under special provisions in the areas of Poland where landslide movements and the risk of landslide movements occur.
Teresa Front-Dąbrowska
Vol. 9, no. 1 (2015), s. 25-38
The occurrence of the landslide phenomenon poses a real threat to human life and health. It causes degradation of areas affected by it both in terms of damage to structures as well as the possibility of further using the land for the same purposes. The areas in which land mass movements occurred are usually threatened by the occurrence of similar phenomena in the future, thus the reconstruction of destroyed structures will most probably result in their destruction again and further material losses. Moreover, preventing the destructive phenomena by using building protection is possible in the case of small area landslides and in a small number of cases, its costs are huge and the stabilisation of a part of a large landslide may not produce expected results. In the majority of cases other solutions are applied. They are usually connected with the change of land use classification, limitation or total abandonment of current usufruct in order to minimise the risk in the future. This article is aimed at examining if communes from the areas of Poland affected by landslide-related disasters take advantage of the possibility of changing land use classifi cation pursuant to the amended Act of 2010 on special principles of the reconstruction, renovation and demolition of structures destroyed or damaged as a result of the destructive influence of the element. The research encompassed communes from Małopolskie, Podkarpackie, Śląskie and Świętokrzyskie voivodeships. They may be used for further analyses in respect of referred to provisions of law, they may also constitute a starting point for a discussion on the further changes of these provisions or on actions which may influence the minimisation of risk in landslide areas. The provisions of the A
Wystąpienie zjawisk osunięcia się ziemi stanowi realne zagrożenie dla życia i zdrowia ludzi. Powoduje ono degradację obję tych nimi terenów zarówno pod względem zniszczeń posadowionych obiektów, jak i możliwości dalszego wykorzystania gruntów na dotychczasowe cele. Tereny, na których wystąpiły ruchy mas ziemnych zazwyczaj zagrożone są wystąpieniem podobnych zjawisk w przyszłości, a więc odbudowanie na nich zniszczonych obiektów najprawdopodobniej będzie skutkowało ponownym ich zniszczeniem i kolejnymi stratami materialnymi. Ponadto, zatrzymanie destrukcyjnych zjawisk poprzez zastosowanie zabezpieczeń budowlanych jest możliwe w przypadku niewielkich obszarowo osunięć i w nielicznych przypadkach, ich koszty są ogromne, a stabilizacja części dużego osuwiska może nie dać oczekiwanych efektów. W większości przypadków wybiera się inne rozwiązania, związane najczęściej ze zmianą przeznaczenia gruntów, ograniczeniem dotychczasowego użytkowania bądź całkowitym jego zaniechaniem w celu zminimalizowania zagrożeń w przyszłości. Niniejszy artykuł ma na celu rozpoznanie czy gminy z obszarów Polski dotkniętych katastrofami związanymi z osuwaniem się ziemi korzystają z możliwości zmiany przeznaczenia gruntów w trybie znowelizowanej w 2010r. ustawy o szczególnych zasadach odbudowy, remontów i rozbiórek obiektów budowlanych zniszczonych lub uszkodzonych w wyniku działania żywiołu. Badaniami objęto gminy z województwa małopolskiego, podkarpackiego, śląskiego i świętokrzyskiego. Otrzymane wyniki mogą posłużyć dalszym analizom w zakresie powołanych przepisów prawnych, mogą też być punktem wyjścia do rozważań nad kolejnymi ich zmianami czy też działaniami mogącymi ostatecznie wpłynąć na zminimalizowanie zagrożeń na terenach osuwiskowych. Zapisy ustawy o szczególnych zasadach odbudowy, remontów i rozbiórek obiektów budowlanych zniszczonych lub uszkodzonych w wyniku działania żywiołu nie były do tej pory przedmiotem badań naukowych. Artykuł w zamyśle autorki ma być krokiem do upowszechnienia wiedzy na temat szczególnych uregulowań prawnych dotyczących terenów osuwiskowych.