Spatial policy of selected communes in vicinity of Warsaw in scope of land consolidation areas and secondary land property divisions
Wojciech Bartoszczuk, Maciej Delnicki
Vol. 12, no. 4 (2018), pp. 5-16
The aim of this article was to analyze planning documents – a study of the preconditions and guidelines of spatial development of communes and local spatial development plans – in the context of regulations related to the division into building plots . The analysis was carried out on the examples of selected communes near Warsaw, and planning documents from the years of 1995–2016 were evaluated . This analysis has shown that the issue of land consolidation and the secondary divisions of plots is omitted in studies of the preconditions and guidelines of spatial development . Only exceptionally adjustments are made to the existing parcel divisions in the local plans . Most of them are adapted even when they are not suitable for new functions . It is up to the owners of the properties to make their way of sharing, including internal communication . The rules for the division of land into building plots are mostly in the form of postulates . The minimum plot area was established by a single planning regulation . The minimization or lack of planning regulations in this subject may lead to defective spatial structures, costly in the eventual future process of improving utility standards . There are – on analyzed areas – not only individual plots developed in this way but even entire quarters, cut by a grid of long and narrow streets, serving plots that are difficult to be properly built.
Celem artykułu była analiza dokumentów planistycznych – studiów uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gmin oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego – w kontekście regulacji związanych z podziałami na działki budowlane. Analiza została przeprowadzona na przykładzie wybranych gmin podwarszawskich, a ocenie poddano dokumenty planistyczne uchwalone w latach 1995–2016 . Przedmiotowa analiza wykazała, że kwestia scaleń i wtórnych podziałów jest wręcz pomijana w studiach uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego. Również w planach miejscowych wyjątkowo dokonuje się korekty istniejących parametrów działek. W większości są one adaptowane nawet gdy są nieodpowiednie (np. zbyt wąskie) do zabudowy. W gestii właścicieli pozostawia się sposób podziału nieruchomości, łącznie z wewnętrzną obsługą komunikacyjną. Wprowadzane zasady podziału terenów na działki budowlane mają przeważnie charakter postulatów. Jedynym powszechnie występującym ustaleniem planistycznym jest minimalna powierzchnia działki budowlanej . Brak regulacji planistycznych lub znaczy stopień ich ogólności w danym zakresie może prowadzić do tworzenia wadliwych struktur przestrzennych, kosztochłonnych w ewentualnym przyszłym procesie poprawy standardów użytkowych. Na analizowanych obszarach występują nie tylko pojedyncze kwartały zagospodarowane w ten sposób, ale nawet całe rejony, pocięte siatką długich i zbyt wąskich ulic, obsługujących działki trudne do prawidłowego zabudowania.