Kierkegaard and the concept of negative dialectics of Theodor Adorno.
Katarzyna Krawerenda-Wajda
T. 11, 3 (2012), s. 141-147, [1]
Tematem artykułu jest analiza wpływu filozofii Kierkegaarda na koncepcję dialektyki Theodora Adorna na podstawie wydanej w 1966 roku książki „Dialektyka negatywna”. Koncepcja dialektyki Adorna, która opiera się na niezdefiniowanym doświadczeniu, wykazuje wiele podobieństw do „negatywnej" koncepcji filozofii egzystencjalnej Kierkegaarda. Chociaż Adorno używa Heglowskiej dialektyki do pokazania dróg, na których myśli Kierkegaarda popadają w idealizm, ostatecznie Adorno adoptuje od Duńczyka krytykę Heglowskiej tożsamości myślenia. Adorno w „Dialektyce negatywnej” powołuje się na Kanta, Hegla, Heideggera, rzadko zaś na Kierkegaarda. Dogłębna analiza pokazuje, iż liczne wątki i koncepcje poprzednika zostały przyjęte w jego filozofii.
The main subject of this paper is the influence of Kierkegaard's philosophy on the concept of Adorno's dialectics. This article is focused on the analysis of Adorno's work published in 1966 titled “Negative Dialectics”. Adorno's concept of dialectics, which is based on undefined experience, is broadly similar to the "negative" concept of existential philosophy of Kierkegaard. Although Adorno uses the Hegelian dialectics to expose the ways in which Kierkegaard's thoughts fall into idealism. Finally, Adorno adopts Kierkegaard's criticism of Hegelian identity of thinking. Adorno, in “Negative Dialectics” refers to Kant, Hegel Heidegger, but seldom to Kierkegaard. A careful analysis shows that a number of themes and concepts of its predecessor have been assimilated to his philosophy.