Media infiltration - urban media in space and time.
Katarzyna Kopecka-Piech
T.12, 2 (2013), s. 9-25, [1]
The article examines relations between new media and the city in spatial and temporal dimensions. A process of media infiltration is analyzed using several examples and illustrations. Spatial infiltration is characterized by a created typology of physical, virtual and augmented media infiltration. It describes some of the processes of personal and social semiotization, as well as visibility, invisibility and quasi-visibility of media elements as typical features of media infiltration. The reflection on this leads to an explanation of complex relations between spatial infiltration and hybrid time emerging from new media usage. Tempo, rhythm and acceleration represent categories of the complex relations between mobility, temporality and spatiality. The article analytically explores creative, social and technological possibilities of new urban media and mediated practices, rather than indicating the critical implications of them.
Artykuł przedstawia relacje między nowymi mediami a miastem w wymiarze przestrzennym i czasowym. Proces medialnej infiltracji został przeanalizowany z wykorzystaniem kilku przykładów i ilustracji. Przestrzenna infiltracja została scharakteryzowana z wykorzystaniem stworzonej typologii, tzn. podziału na infiltrację fizyczną, wirtualną i rozszerzoną. W tekście przedstawiony został opis procesów indywidualnej i społecznej semiotyzacji, podobnie jak zjawiska widoczności, niewidoczności i quasi-widoczności elementów medialnych jako typowych właściwości medialnej infiltracji. Refleksja prowadzi do wyjaśnienia złożonych relacji między infiltracją przestrzenną a wyłaniającym się w wyniku użytkowania mediów hybrydycznym czasem. Tempo, rytm i przyspieszenie reprezentują kategorie wyjaśniające złożone relacje między mobilnością, czasowością i przestrzennością. Artykuł stanowi w większym stopniu analityczną eksplorację kreatywnych, społecznych i technologicznych możliwości nowych mediów miejskich i mediatyzowanych praktyk niż krytykę ich skutków.