European perpetrator programmes a survey on day-to-day outcome measurement.
Canales Ginés Heinrich Geldschläger, David Nax, Álvaro Ponce
T. 14, 2 (2015), s. 33-51, [1]
Evaluating the results of programmes for perpetrators of domestic violence is essential for both policy makers and practitioners, and a growing number of studies have addressed this issue. However, few studies have described the ongoing, day-to-day outcome measurements routinely undertaken by perpetrator programmes to monitor their results. As part of the IMPACT Evaluation of European Perpetrator Programmes project, in the present study 134 domestic violence perpetrator programmes from 22 European countries answered a survey on the designs, methods and instruments they use in their current day-to-day outcome monitoring practice and on the obstacles to and need for improvements in this practice. The main results include the findings that 20% of programmes do not measure outcomes at all, that there is a great diversity in methods and instruments used, and a low percentage of programmes make use of data from the victims/survivors and from follow-ups.
Prowadzenie ewaluacji rezultatów programów dla sprawców przemocy domowej jest niezwykle ważne zarówno dla decydentów, jak i dla praktyków i w związku z tym coraz większa liczba badaczy zajmuje się tą kwestią. Jednocześnie, wciąż niewiele miejsca poświęca się opisowi pomiarów bieżących wyników w programach dla sprawców przemocy domowej, prowadzonych rutynowo w celu monitorowania rezultatów podejmowanych działań. Częścią projektu IMPACT „Ewaluacja europejskich programów dla sprawców przemocy” było przeprowadzenie badania surveyowego, w którym pracownicy 134 programów dla sprawców przemocy domowej, pochodzący z 22 europejskich krajów odpowiadali na pytania na temat charakteru, metod i instrumentów używanych w ich monitoringu bieżących wyników, a także odnośnie do przeszkód i potrzeb, jakie identyfikują w swojej praktyce. Główne rezultaty badania pokazują, że w 20% programów nie prowadzi się pomiaru wyników, a także, że istnieje duża różnorodność w metodach i instrumentach używanych w poszczególnych programach. Dodatkowo, okazuje się, że tylko niewielki procent programów posługuje się danymi pochodzącymi od ofiar przemocy oraz z badań kontrolnych.