Dimensions variable - temporal aesthetics and the work of Pierre Huyghe.
Erin Honeycutt
T. 15, 2 (2016), s. 57-69, [1]
In the framework of curator Nicholas Bourriaud’s radicant aesthetics, this essay explores the artwork of Pierre Huyghe who uses time as both his subject and his medium in practices of world-making and journeying to express the complexity of unique experiences of the temporal. Huyghe’s works play on the subject’s dual role in both the creation and inhabiting of a world image, and the way that trajectories of time make their various effects within it. From Benjamin’s dialectical image to Kant’s metaphysical aesthetics, the complexities of perceiving time and time-based encounters in art are analyzed.
Odwołując się do estetyki relacyjnej autorstwa Nicholasa Bourriaud, w niniejszym artykule poddano analizie dzieła Pierre’a Huyghe’a, który wykorzystuje czas zarówno jako przedmiot, jak i środek w praktyce tworzenia świata oraz peregrynacji w celu wyrażenia złożoności unikatowego doświadczenia czasowości. Prace Huyghe’a pełnią w tym procesie podwójną funkcję: w tworzeniu i zamieszkiwaniu obrazu świata, a także w trajektoriach czasu kreujących zróżnicowane efekty w ramach tego obrazu. Z uwzględnieniem dialektycznego obrazu W. Benjamina oraz metafizycznej estetyki I. Kanta omówiono zawiłości percepcji czasu oraz konfrontacji dokonujących się w sztuce.