Rafał Wojaczek’s “Sickness Unto Non-Existence”
Anna Małecka
T. 17, 3 (2018), s. 51-59, [1]
The paper focuses upon the philosophical message rendered by Rafał Wojaczek’s poetry. The author regards the issue of non‑existence as the central theme of Wojaczek’s creative output, and analyses it in the context of existentialist philosophy, referring to Martin Heidegger’s concepts in particular. The following four aspects of the leading idea of non‑existence are identified and discussed in the article: non‑existence understood as death which not only constitutes everyone’s destiny but also validates individual life; non‑existence as nothingness which is disclosed in anxiety, with the retreat of being in its entirety; non‑existence as a blurred personal identity; and, finally, non‑existence as a condition of creativity. The unique form and style of this poetry are considered to play an essential role in conveying the metaphysical content.
Artykuł poddaje analizie filozoficzne przesłanie poezji Rafała Wojaczka. Za centralny temat twórczości Wojaczka autorka uznaje problem nieistnienia, interpretując go w kontekście filozofii egzystencjalnej, w szczególności w odniesieniu do myśli Martina Heideggera. Interpretacji zostają poddane cztery aspekty Wojaczkowej koncepcji nieistnienia: nieistnienie rozumiane jako śmierć, która nie tylko stanowi przeznaczenie każdego człowieka, ale również nadaje wartość indywidualnemu życiu; nieistnienie jako nicość ujawniająca się w trwodze, wraz z wycofywaniem się Bycia w jego całości; nieistnienie jako rozmywająca się tożsamość osobowa; oraz nieistnienie jako dialektyczny warunek wszelkiej twórczości. Unikatowa forma i styl tej poezji zostają uznane za odgrywające istotną rolę w przekazie treści metafizycznych.